жаўранкаў - Пошук

жа́ўранкаў

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	жа́ўранкаў	жа́ўранкава	жа́ўранкава	жа́ўранкавы
Р.	жа́ўранкавага	жа́ўранкавай жа́ўранкавае	жа́ўранкавага	жа́ўранкавых
Д.	жа́ўранкаваму	жа́ўранкавай	жа́ўранкаваму	жа́ўранкавым
В.	жа́ўранкавы жа́ўранкаў (неадуш.) жа́ўранкавага (адуш.)	жа́ўранкаву	жа́ўранкава	жа́ўранкавы (неадуш.) жа́ўранкавых (адуш.)
Т.	жа́ўранкавым	жа́ўранкавай жа́ўранкаваю	жа́ўранкавым	жа́ўранкавымі
М.	жа́ўранкавым	жа́ўранкавай	жа́ўранкавым	жа́ўранкавых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жа́ўранкаў

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	жа́ўранкаў	жа́ўранкава	жа́ўранкава	жа́ўранкавы
Р.	жа́ўранкавага	жа́ўранкавай жа́ўранкавае	жа́ўранкавага	жа́ўранкавых
Д.	жа́ўранкаваму	жа́ўранкавай	жа́ўранкаваму	жа́ўранкавым
В.	жа́ўранкавы жа́ўранкаў (неадуш.) жа́ўранкавага (адуш.)	жа́ўранкаву	жа́ўранкавага	жа́ўранкавы (неадуш.) жа́ўранкавых (адуш.)
Т.	жа́ўранкавым	жа́ўранкавай жа́ўранкаваю	жа́ўранкавым	жа́ўранкавымі
М.	жа́ўранкавым	жа́ўранкавай	жа́ўранкавым	жа́ўранкавых

Іншыя варыянты: жа́ўранкавы.

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жа́ўранкаў,

гл. жаваранкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́варанкаў і жа́ўранкаў, ‑ава.

Які належыць жаваранку, жаўранку, уласцівы яму. Твары пазіралі ў далёкае неба, нібы ўглядаліся ў вячыстае сонца, прыслухоўваліся да жаваранкавай песні, што ўслаўляла веліч і радасць жыцця, яго мудрую бессмяротнасць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́ўранак

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

	адз.	мн.
Н.	жа́ўранак	жа́ўранкі
Р.	жа́ўранка	жа́ўранкаў
Д.	жа́ўранку	жа́ўранкам
В.	жа́ўранка	жа́ўранкаў
Т.	жа́ўранкам	жа́ўранкамі
М.	жа́ўранку	жа́ўранках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жа́ўранкавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	жа́ўранкавы	жа́ўранкавая	жа́ўранкавае	жа́ўранкавыя
Р.	жа́ўранкавага	жа́ўранкавай жа́ўранкавае	жа́ўранкавага	жа́ўранкавых
Д.	жа́ўранкаваму	жа́ўранкавай	жа́ўранкаваму	жа́ўранкавым
В.	жа́ўранкавы жа́ўранкавага	жа́ўранкавую	жа́ўранкавае	жа́ўранкавыя жа́ўранкавых
Т.	жа́ўранкавым	жа́ўранкавай жа́ўранкаваю	жа́ўранкавым	жа́ўранкавымі
М.	жа́ўранкавым	жа́ўранкавай	жа́ўранкавым	жа́ўранкавых

Іншыя варыянты: жа́ўранкаў.

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыво́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго-што.

1. Выклікаць трывогу; прыводзяць у стан неспакою. [Надзі] было шкада бацькі, яе трывожыла яго слабае здароўе, што пагаршалася з кожным днём. Шахавец. Сесія не палохала мяне [Стэфу] і не трывожыла: я была ўпэўнена, што добра здам экзамены. Савіцкі. [Сцяпан:] — Мяне асабіста ў першую чаргу трывожыла жніво. Пянкрат. // Парушаць душэўную раўнавагу, хваляваць. Толькі чый гэта, чый гэта погляд Так трывожыць зараз мяне? Азірнуўся — і рыфмы загл[у]хлі: Пекнай пані партрэт на сцяне. Панчанка.

2. Парушаць спакой каго‑, чаго‑н., турбаваць. Цэлы дзень загадчыка трывожылі наведвальнікі. □ Не будзіце, матулі, дачок закаханых, Не трывожце іх светлыя сны. Сняцца ім у рамонкавым звоне паляны, Сняцца зоры на вейках вясны. Жычка. [Тарас:] — Жонку трывожыць не хочацца, яна там працуе, робіць сваю справу. Мікуліч. / Пра вецер, сонца і пад. Звінеў ад жаўранкаў абшар І вецер поля не трывожыў. Астрэйка. // перан. Бударажыць мінулае, перажытае. Толькі навошта трывожыць нядобрыя ўспаміны. Шахавец. А навошта трывожыць ім боль, — Родны іх пахаваны, — Сыпаць горкую соль Успамінаў на свежыя раны? Куляшоў.

3. Раздражняць, раз’ятрываць. Трывожыць рану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum