жарто́ўна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
жарто́ўна жарто́ўней -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарто́ўна нареч. шутли́во

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жарто́ўна-бытавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жарто́ўна-бытавы́ жарто́ўна-бытава́я жарто́ўна-бытаво́е жарто́ўна-бытавы́я
Р. жарто́ўна-бытаво́га жарто́ўна-бытаво́й
жарто́ўна-бытаво́е
жарто́ўна-бытаво́га жарто́ўна-бытавы́х
Д. жарто́ўна-бытаво́му жарто́ўна-бытаво́й жарто́ўна-бытаво́му жарто́ўна-бытавы́м
В. жарто́ўна-бытавы́ (неадуш.)
жарто́ўна-бытаво́га (адуш.)
жарто́ўна-бытаву́ю жарто́ўна-бытаво́е жарто́ўна-бытавы́я (неадуш.)
жарто́ўна-бытавы́х (адуш.)
Т. жарто́ўна-бытавы́м жарто́ўна-бытаво́й
жарто́ўна-бытаво́ю
жарто́ўна-бытавы́м жарто́ўна-бытавы́мі
М. жарто́ўна-бытавы́м жарто́ўна-бытаво́й жарто́ўна-бытавы́м жарто́ўна-бытавы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарто́ўна-гуллі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жарто́ўна-гуллі́вы жарто́ўна-гуллі́вая жарто́ўна-гуллі́вае жарто́ўна-гуллі́выя
Р. жарто́ўна-гуллі́вага жарто́ўна-гуллі́вай
жарто́ўна-гуллі́вае
жарто́ўна-гуллі́вага жарто́ўна-гуллі́вых
Д. жарто́ўна-гуллі́ваму жарто́ўна-гуллі́вай жарто́ўна-гуллі́ваму жарто́ўна-гуллі́вым
В. жарто́ўна-гуллі́вы (неадуш.)
жарто́ўна-гуллі́вага (адуш.)
жарто́ўна-гуллі́вую жарто́ўна-гуллі́вае жарто́ўна-гуллі́выя (неадуш.)
жарто́ўна-гуллі́вых (адуш.)
Т. жарто́ўна-гуллі́вым жарто́ўна-гуллі́вай
жарто́ўна-гуллі́ваю
жарто́ўна-гуллі́вым жарто́ўна-гуллі́вымі
М. жарто́ўна-гуллі́вым жарто́ўна-гуллі́вай жарто́ўна-гуллі́вым жарто́ўна-гуллі́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарто́ўна-ірані́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жарто́ўна-ірані́чны жарто́ўна-ірані́чная жарто́ўна-ірані́чнае жарто́ўна-ірані́чныя
Р. жарто́ўна-ірані́чнага жарто́ўна-ірані́чнай
жарто́ўна-ірані́чнае
жарто́ўна-ірані́чнага жарто́ўна-ірані́чных
Д. жарто́ўна-ірані́чнаму жарто́ўна-ірані́чнай жарто́ўна-ірані́чнаму жарто́ўна-ірані́чным
В. жарто́ўна-ірані́чны (неадуш.)
жарто́ўна-ірані́чнага (адуш.)
жарто́ўна-ірані́чную жарто́ўна-ірані́чнае жарто́ўна-ірані́чныя (неадуш.)
жарто́ўна-ірані́чных (адуш.)
Т. жарто́ўна-ірані́чным жарто́ўна-ірані́чнай
жарто́ўна-ірані́чнаю
жарто́ўна-ірані́чным жарто́ўна-ірані́чнымі
М. жарто́ўна-ірані́чным жарто́ўна-ірані́чнай жарто́ўна-ірані́чным жарто́ўна-ірані́чных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарто́ўна-сатыры́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жарто́ўна-сатыры́чны жарто́ўна-сатыры́чная жарто́ўна-сатыры́чнае жарто́ўна-сатыры́чныя
Р. жарто́ўна-сатыры́чнага жарто́ўна-сатыры́чнай
жарто́ўна-сатыры́чнае
жарто́ўна-сатыры́чнага жарто́ўна-сатыры́чных
Д. жарто́ўна-сатыры́чнаму жарто́ўна-сатыры́чнай жарто́ўна-сатыры́чнаму жарто́ўна-сатыры́чным
В. жарто́ўна-сатыры́чны (неадуш.)
жарто́ўна-сатыры́чнага (адуш.)
жарто́ўна-сатыры́чную жарто́ўна-сатыры́чнае жарто́ўна-сатыры́чныя (неадуш.)
жарто́ўна-сатыры́чных (адуш.)
Т. жарто́ўна-сатыры́чным жарто́ўна-сатыры́чнай
жарто́ўна-сатыры́чнаю
жарто́ўна-сатыры́чным жарто́ўна-сатыры́чнымі
М. жарто́ўна-сатыры́чным жарто́ўна-сатыры́чнай жарто́ўна-сатыры́чным жарто́ўна-сатыры́чных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарто́ўна-сатыры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які характарызуецца наяўнасцю гумару і сатыры. Жартоўна-сатырычны твор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

такі́-сякі́, такая-сякая, такое-сякое, займ. азначальны.

Разм. Выкарыстоўваецца як жартоўна-ацэначнае слова ў значэнні: невысокай якасці, нягодны, нядобры, нікчэмны. [Браты:] — Ах ты, дурань такі-сякі! Што табе [Іван], работы дома няма? Якімовіч. // Некаторы. Такія-сякія задумы. □ Былі ў яго [капітана] яшчэ такія-сякія меркаванні, як лепш дазнацца, вораг лётчык ці не, але аб гэтым ён пакуль што нікому не прагаварыўся. Ваданосаў. // Нейкі, канкрэтна не акрэслены. [Мураўскі] меў такую-сякую адукацыю, атрыманую ўжо ў Расіі, добра валодаў рускай мовай. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафе́сар, ‑а, м.

Вышэйшае вучонае званне выкладчыка навучальных устаноў і супрацоўніка навуковых і лячэбных устаноў, якія кіруюць навукова-даследчай і лячэбнай работай; пасада, якую займае той, хто мае такое званне. // Асоба, якая мае такое званне. У адну і тую ж хвіліну прыходзілі выкладчыка, прафесары. Лынькоў. [Рыгор Пятровіч:] — Яе павінны вылечыць! Яна павінна жыць.. Мы даручым яе лепшым прафесарам!.. Шамякін. // Жарт. Вялікі знаўца чаго‑н. Ёсць сотні самых дробязных спраў, у якіх яна перад ім — прафесар. Лупсякоў. Міхальчук жартоўна заўважыў: — Ды ты ж у нас на гэта [на вылічэнні] прафесар. Якімовіч.

[Ад лац. professor — выкладчык, настаўнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)