жарго́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жарго́н жарго́ны
Р. жарго́ну жарго́наў
Д. жарго́ну жарго́нам
В. жарго́н жарго́ны
Т. жарго́нам жарго́намі
М. жарго́не жарго́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жарго́н, -у, мн. -ы, -аў, м.

Мова якой-н. прафесійнай або сацыяльнай групы, насычаная спецыфічнымі словамі і выразамі, якія адрозніваюцца ад агульнанароднай мовы.

Ж. маракоў.

|| прым. жарго́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жарго́н жарго́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жарго́н, -ну м. жарго́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жарго́н, ‑у, м.

Мова якой‑н. прафесіянальнай або сацыяльнай групы, насычаная вялікай колькасцю слоў і выразаў, спецыфічных толькі для гэтай групы. Жаргон дваранскага салона. Акцёрскі жаргон. // Умоўная мова, зразумелая толькі пэўнаму асяроддзю; арго. Зладзейскі жаргон.

[Фр. jargoh.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слэнг, -у, м.

Словы ці выразы, якія ўжыв. людзьмі пэўных прафесій, сацыяльных груп, субкультур; жаргон.

Прафесійны с.

|| прым. слэ́нгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блатня́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да блатнякоў. Блатняцкі жаргон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арго́, нескл., н.

Умоўныя выразы, словы, якія ўжываюцца ў якой‑н. адасобленай або прафесійнай групе, гуртку і пад.; жаргон. Жабрацкае арго.

[Фр. argot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вага́ры́ць ’уцякаць’ (жаргон.) (Сцяшк. МГ). Утворана на беларускай глебе ад польск. wagary ’прагул’; параўн. польск. chodzić na wagary, wagarować ’прагульваць’ < лац. vagari ’валачыцца’ (Брукнер, 599).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пансіёнскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пансіёна, пансіянераў, належыць пансіёну. Пансіёнскі будынак. // Звязаны з пансіёнам, з навучаннем у ім. Пансіёнскае жыццё. // Уласцівы пансіёну, такі, як у пансіёне. Пансіёнскі жаргон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)