Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
жарго́н, -у, мн. -ы, -аў, м.
Мова якой-н. прафесійнай або сацыяльнай групы, насычаная спецыфічнымі словамі і выразамі, якія адрозніваюцца ад агульнанароднай мовы.
Ж. маракоў.
|| прым.жарго́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
жарго́нжарго́н, -ну м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жарго́н, -ну м.жарго́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жарго́н, ‑у, м.
Мова якой‑н. прафесіянальнай або сацыяльнай групы, насычаная вялікай колькасцю слоў і выразаў, спецыфічных толькі для гэтай групы. Жаргон дваранскага салона. Акцёрскі жаргон.// Умоўная мова, зразумелая толькі пэўнаму асяроддзю; арго. Зладзейскі жаргон.
[Фр. jargoh.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Жаргон, гл. ў арт. Арго
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
жарго́нм. Jargon [ʒar´gɔ̃:] m -s, -s, Sóndersprache f -, -n; Fáchsprache f (у нейкай спецыяльнасці);
жарго́нзло́дзеяў зладзе́яў Gáunersprache f -; Rótwelsch n -es
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
жарго́н
(фр. jargon)
мова якой-н. сацыяльнай групы людзей, насычаная словамі і выразамі, уласцівымі толькі для дадзенай групы і незразумелымі для ўсіх астатніх (напр. акцёрскі ж., марскі ж.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
жарго́н
(фр. jargon)
мова якой-н. сацыяльнай групы, насычаная словамі і выразамі, уласцівымі толькі для дадзенай групы і незразумелымі для ўсіх астатніх (напр. акцёрскі ж., ж. маракоў).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)