Verbum

жалязня́к, жалезняку́, м. (толькі з азначэннем).

Жалезная руда.

Магнітны ж.

Буры ж.

жале́зны, -ая, -ае.

1. гл. жалеза.

2. Які змяшчае ў сабе многа жалеза.

Жалезная руда.

3. перан. Дужы, моцны.

Жалезныя мышцы.

Жалезнае здароўе.

4. перан. Цвёрды, неадступны, стойкі.

Жалезная воля.

Жалезная дысцыпліна.

○

Жалезны век — эпоха ў развіцці чалавецтва, калі чалавек пачаў выкарыстоўваць жалеза ў якасці асноўнага матэрыялу для вырабу прылад працы.

◊

Наесціся жалезнага бобу (разм.) — набрацца цярпення, праявіць упартасць.

буржу́йка¹, -і, ДМ -жу́йцы, мн. -і, -жу́ек, ж. (разм.).

Металічная печка.

Жалезная б.

уклю́чына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

Прыстасаванне для замацавання вясла на борце лодкі.

Жалезная ў.

ака́ліна, -ы, ж. (спец.).

Прадукт акіслення, які ўтвараецца на паверхні сталі і некаторых іншых сплаваў.

Жалезная а.

акані́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Дашчаная ці жалезная створка для прыкрыцця знадворку акна.

Зачыніць аканіцы.

|| прым. акані́чны, -ая, -ае.

А. кручок.

жаро́ўня, -і, мн. -і, -ро́вень і -ро́ўняў, ж.

Пасудзіна для гарачага вуголля, а таксама жалезная печка, якая награваецца вугалем.

|| прым. жаро́венны, -ая, -ае.

кля́мар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сагнутая пад вуглом жалезная скаба для змацавання драўляных частак пабудовы.

Узяць у клямары сцяну.

|| прым. кля́марны, -ая, -ае.