жалаба́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
жалаба́ты |
жалаба́тая |
жалаба́тае |
жалаба́тыя |
| Р. |
жалаба́тага |
жалаба́тай
жалаба́тае |
жалаба́тага |
жалаба́тых |
| Д. |
жалаба́таму |
жалаба́тай |
жалаба́таму |
жалаба́тым |
| В. |
жалаба́ты (неадуш.)
жалаба́тага (адуш.) |
жалаба́тую |
жалаба́тае |
жалаба́тыя (неадуш.)
жалаба́тых (адуш.) |
| Т. |
жалаба́тым |
жалаба́тай
жалаба́таю |
жалаба́тым |
жалаба́тымі |
| М. |
жалаба́тым |
жалаба́тай |
жалаба́тым |
жалаба́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
жалаба́ты (имеющий форму жёлоба) жело́бчатый
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Жалаба́ціцца ’выгінацца, карабаціцца’ (Карэліц., Нар. сл., 86). Параўн. укр. жоло́битися ’карабаціцца’, рус. желоби́ть ’рабіць жолаб’ і да т. п. Утворана суф. ‑іц + ца ад прым. *жалабаты ’жалабаваты’, вытворнага ад наз. жолаб.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)