ерэты́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ерэты́чка |
ерэты́чкі |
| Р. |
ерэты́чкі |
ерэты́чак |
| Д. |
ерэты́чцы |
ерэты́чкам |
| В. |
ерэты́чку |
ерэты́чак |
| Т. |
ерэты́чкай
ерэты́чкаю |
ерэты́чкамі |
| М. |
ерэты́чцы |
ерэты́чках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ерэты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Жан. да ерэтык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ерэты́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Паслядоўнік ерасі (у 1 знач.).
|| ж. ерэты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. ерэты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)