ерэты́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ерэты́чка ерэты́чкі
Р. ерэты́чкі ерэты́чак
Д. ерэты́чцы ерэты́чкам
В. ерэты́чку ерэты́чак
Т. ерэты́чкай
ерэты́чкаю		 ерэты́чкамі
М. ерэты́чцы ерэты́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ерэты́чка ж. ерети́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ерэты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да ерэтык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ерэты́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Паслядоўнік ерасі (у 1 знач.).

|| ж. ерэты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. ерэты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

heretic [ˈherətɪk] n. ерэты́к; ерэты́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

heretic

[ˈherətɪk]

n.

ерэ́тык -а, гэрэ́тык -а m., ерэ́тычка, гэрэты́чка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)