езуі́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. езуі́цкі езуі́цкая езуі́цкае езуі́цкія
Р. езуі́цкага езуі́цкай
езуі́цкае		 езуі́цкага езуі́цкіх
Д. езуі́цкаму езуі́цкай езуі́цкаму езуі́цкім
В. езуі́цкі (неадуш.)
езуі́цкага (адуш.)		 езуі́цкую езуі́цкае езуі́цкія (неадуш.)
езуі́цкіх (адуш.)
Т. езуі́цкім езуі́цкай
езуі́цкаю		 езуі́цкім езуі́цкімі
М. езуі́цкім езуі́цкай езуі́цкім езуі́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каталі́цка-езуі́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каталі́цка-езуі́цкі каталі́цка-езуі́цкая каталі́цка-езуі́цкае каталі́цка-езуі́цкія
Р. каталі́цка-езуі́цкага каталі́цка-езуі́цкай
каталі́цка-езуі́цкае		 каталі́цка-езуі́цкага каталі́цка-езуі́цкіх
Д. каталі́цка-езуі́цкаму каталі́цка-езуі́цкай каталі́цка-езуі́цкаму каталі́цка-езуі́цкім
В. каталі́цка-езуі́цкі (неадуш.)
каталі́цка-езуі́цкага (адуш.)		 каталі́цка-езуі́цкую каталі́цка-езуі́цкае каталі́цка-езуі́цкія (неадуш.)
каталі́цка-езуі́цкіх (адуш.)
Т. каталі́цка-езуі́цкім каталі́цка-езуі́цкай
каталі́цка-езуі́цкаю		 каталі́цка-езуі́цкім каталі́цка-езуі́цкімі
М. каталі́цка-езуі́цкім каталі́цка-езуі́цкай каталі́цка-езуі́цкім каталі́цка-езуі́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

езуі́цкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да езуіта (у 1 знач.), езуітаў. Езуіцкі касцёл. □ Косю перавялі вучыцца ў езуіцкую жаночую гімназію. Карпюк.

2. перан. Хітры, крывадушны, вераломны. [Янка Рыбалтовіч] чытаў, маліўся над магілкамі сваіх дзядоў па-лацінску, з езуіцкай лісінай пакорай хадзіў па вёсках, носячы людзям «збаўленне ад бязбожнага камунізма...» Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)