езуі́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
езуі́тка |
езуі́ткі |
| Р. |
езуі́ткі |
езуі́так |
| Д. |
езуі́тцы |
езуі́ткам |
| В. |
езуі́тку |
езуі́так |
| Т. |
езуі́ткай
езуі́ткаю |
езуі́ткамі |
| М. |
езуі́тцы |
езуі́тках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
езуі́т, -а, М -і́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Манах — член каталіцкага манаскага ордэна «Таварыства Ісуса».
2. перан. Хітры, крывадушны, каварны чалавек.
|| ж. езуі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).
|| прым. езуі́цкі, -ая, -ае.
Е. ордэн.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)