Е́ва

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. Е́ва Е́вы
Р. Е́вы Е́ў
Д. Е́ве Е́вам
В. Е́ву Е́ў
Т. Е́вай
Е́ваю		 Е́вамі
М. Е́ве Е́вах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

го́рдзіеў, -ева.

У выразе: гордзіеў вузел гл. вузел¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарнаста́еў, ‑ева.

Які належыць гарнастаю. Гарнастаеў след.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

со́балеў, ‑ева.

Які належыць собалю. Собалеў хвост.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праметэ́еў, ‑ева.

У выразе: праметэеў агонь гл. агонь.

[Ад імя міфічнага героя Праметэя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́ўгіеў, ‑ева.

У выразе: аўгіевы стайні гл. стайня.

[Ад імя легендарнага цара старажытнагрэчаскай міфалогіі Аўгія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́рдзіеў, ‑ева.

У выразе: гордзіеў вузел гл. вузел.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фало́піеў, ‑ева.

Спец. У выразе: фалопіева труба — жаночы яйцавод.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяду́леў, ‑ева.

Які належыць дзядулю. Дзяўчаткі заняліся дзядулевай гаспадаркай. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́сцеў, ‑ева.

Які належыць госцю. І машыны госцевы свой сунімаюць рух. Чарнушэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)