дэпе́ша, -ы, мн. -ы, -пе́ш, ж.

1. Спешнае паведамленне (дыпламатычнае, ваеннае і пад.).

2. Тое, што і тэлеграма (уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэпе́ша

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дэпе́ша дэпе́шы
Р. дэпе́шы дэпе́ш
Д. дэпе́шы дэпе́шам
В. дэпе́шу дэпе́шы
Т. дэпе́шай
дэпе́шаю		 дэпе́шамі
М. дэпе́шы дэпе́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэпе́ша ж. депе́ша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэпе́ша, ‑ы, ж.

1. Спешнае данясенне (дыпламатычнае, ваеннае і пад.). Паслаць кур’ера з дэпешай. □ А ў Токіо пойдзе дэпеша з тэкстам зашыфраваным. Дудар.

2. Уст. Тэлеграма.

[Фр. dépêche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дэпе́ша ’дэпеша’ (БРС). Рус. депе́ша, укр. депе́ша. Запазычанне з ням. Depesche ’тс’ (< франц.) або прама з франц. dépêche ’тс’ (аб гісторыі франц. слова гл. у Фасмера, 1, 499; гл. яшчэ Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

депе́ша дэпе́ша, -шы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тэлеграма / тэрміновая: маланка; дэпеша (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)