дэпе́ша, -ы, мн. -ы, -пе́ш, ж.

1. Спешнае паведамленне (дыпламатычнае, ваеннае і пад.).

2. Тое, што і тэлеграма (уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэпе́ша

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дэпе́ша дэпе́шы
Р. дэпе́шы дэпе́ш
Д. дэпе́шы дэпе́шам
В. дэпе́шу дэпе́шы
Т. дэпе́шай
дэпе́шаю		 дэпе́шамі
М. дэпе́шы дэпе́шах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэпе́ша ж. депе́ша

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэпе́ша, ‑ы, ж.

1. Спешнае данясенне (дыпламатычнае, ваеннае і пад.). Паслаць кур’ера з дэпешай. □ А ў Токіо пойдзе дэпеша з тэкстам зашыфраваным. Дудар.

2. Уст. Тэлеграма.

[Фр. dépêche.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэпеша

т. 6, с. 354

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэпе́ша ж. (спешнае данясенне) Depésche f -, -n;

пасла́ць кур’е́ра з дэпе́шай den Kuríer mit éiner Depésche schícken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэпе́ша

(фр. dépêche)

1) спешнае данясенне (дыпламатычнае, ваеннае і інш.);

2) уст. тое, што і тэлеграма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Дэпе́ша ’дэпеша’ (БРС). Рус. депе́ша, укр. депе́ша. Запазычанне з ням. Depesche ’тс’ (< франц.) або прама з франц. dépêche ’тс’ (аб гісторыі франц. слова гл. у Фасмера, 1, 499; гл. яшчэ Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэпе́ша

(фр. dépêche)

1) спешнае дыпламатычнае паведамленне;

2) уст. тое, што і тэлеграма.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Эмская дэпеша 10/624

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)