дэнатура́т, -у, М -ра́це, м.

Этылавы спірт-сырэц са спецыяльнымі дабаўкамі, прызначаны для тэхнічных мэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэнатура́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дэнатура́т
Р. дэнатура́ту
Д. дэнатура́ту
В. дэнатура́т
Т. дэнатура́там
М. дэнатура́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэнатура́т, -ту м. денатура́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэнатура́т, ‑у, М ‑раце, м.

Дэнатураваны спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

денатура́т дэнатура́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)