дэлега́цкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэлега́цкі |
дэлега́цкая |
дэлега́цкае |
дэлега́цкія |
| Р. |
дэлега́цкага |
дэлега́цкай
дэлега́цкае |
дэлега́цкага |
дэлега́цкіх |
| Д. |
дэлега́цкаму |
дэлега́цкай |
дэлега́цкаму |
дэлега́цкім |
| В. |
дэлега́цкі (неадуш.)
дэлега́цкага (адуш.) |
дэлега́цкую |
дэлега́цкае |
дэлега́цкія (неадуш.)
дэлега́цкіх (адуш.) |
| Т. |
дэлега́цкім |
дэлега́цкай
дэлега́цкаю |
дэлега́цкім |
дэлега́цкімі |
| М. |
дэлега́цкім |
дэлега́цкай |
дэлега́цкім |
дэлега́цкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дэлега́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дэлегата, належыць яму. Дэлегацкі білет. Дэлегацкія абавязкі. □ Пракоп крыху сумеўся, адчуўшы трывогу і страх, і ўсё ніжэй і ніжэй стала апускацца яго дэлегацкая роля. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дэлега́т, -а, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.
Выбраны або прызначаны прадстаўнік якой-н. арганізацыі, установы, калектыву на сход, канферэнцыю, з’езд і пад.
|| ж. дэлега́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. дэлега́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)