дэкласава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дэкласава́ны |
дэкласава́ная |
дэкласава́нае |
дэкласава́ныя |
| Р. |
дэкласава́нага |
дэкласава́най
дэкласава́нае |
дэкласава́нага |
дэкласава́ных |
| Д. |
дэкласава́наму |
дэкласава́най |
дэкласава́наму |
дэкласава́ным |
| В. |
дэкласава́ны (неадуш.)
дэкласава́нага (адуш.) |
дэкласава́ную |
дэкласава́нае |
дэкласава́ныя (неадуш.)
дэкласава́ных (адуш.) |
| Т. |
дэкласава́ным |
дэкласава́най
дэкласава́наю |
дэкласава́ным |
дэкласава́нымі |
| М. |
дэкласава́ным |
дэкласава́най |
дэкласава́ным |
дэкласава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дэкласава́ны, -ая, -ае.
У класавым грамадстве: які страціў усякую сувязь са сваім класам, не прымае ніякага ўдзелу ў грамадскай вытворчасці.
Дэкласаваныя элементы.
|| наз. дэкласава́насць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дэкласава́ны прич., прил. декласси́рованный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дэкласава́ны, ‑ая, ‑ае.
Які страціў сувязь са сваім класам, не прымкнуў да другога класа і не прымае ўдзелу ў грамадска карыснай працы. Дэкласаваны элемент.
[Ад фр. déclassé.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
декласси́рованный прич., прил. дэкласава́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
лю́мпен-пралетарыя́т, -у, М -я́це, м.
Дэкласаваны слой людзей у антаганістычным грамадстве (басякі, валацугі, жабракі і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
лю́мпен-пралетарыя́т, ‑у, М ‑яце, м.
Дэкласаваны слой людзей у антаганістычным грамадстве (басякі, валацугі, жабракі і пад.).
[Ням. Lumpenproletariat; ад Lumpen — лахманы і Proletariat.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)