дэкара́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мастак, які піша дэкарацыі, афармляе сцэну, здымачную пляцоўку.

2. Спецыяліст па ўпрыгожванні будынкаў, памяшканняў.

|| прым. дэкара́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкара́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дэкара́тар дэкара́тары
Р. дэкара́тара дэкара́тараў
Д. дэкара́тару дэкара́тарам
В. дэкара́тара дэкара́тараў
Т. дэкара́тарам дэкара́тарамі
М. дэкара́тару дэкара́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэкара́тар м. декора́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэкара́тар, ‑а, м.

1. Мастак, які піша дэкарацыі.

2. Спецыяліст, які афармляе сцэны, будынкі, паркі і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маста́к-дэкара́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. маста́к-дэкара́тар маста́к-дэкара́тары
Р. маста́к-дэкара́тара маста́к-дэкара́тараў
Д. маста́к-дэкара́тару маста́к-дэкара́тарам
В. маста́к-дэкара́тара маста́к-дэкара́тараў
Т. маста́к-дэкара́тарам маста́к-дэкара́тарамі
М. маста́к-дэкара́тары маста́к-дэкара́тарах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

декора́тор дэкара́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маста́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Работнік мастацтва, жывапісец.

М.-дэкаратар.

2. Чалавек, які творча працуе ў якой-н. галіне мастацтва.

М. слова.

3. перан. Той, хто дасягнуў высокай дасканаласці ў якой-н. справе.

М. рабіць чучалы птушак.

|| ж. маста́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. маста́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маста́к, ‑а, м.

1. Творчы работнік у галіне выяўленчага мастацтва (жывапісец, графік, скульптар). Мастак-дэкаратар. Мастак-карыкатурыст. □ Пакуль мастак піша партрэт Роліча, я размаўляю з старым рыбаком. В. Вольскі.

2. Чалавек, які творыць у галіне мастацтва, літаратуры. Мастак слова. □ Чорны — раманіст-эпік, мастак-мысліцель, мастак-інтэлектуаліст. Для яго адным з важнейшых прынцыпаў быў прынцып гістарызму. Дзюбайла.

3. Пра таго, хто дасягнуў высокай дасканаласці ў якой‑н. справе. [Сушылаў] не толькі ўмеў паляваць і рыбачыць, але і гатаваць быў мастак. Шамякін. [Глеб:] — Гаварыць ты не мастак, гэта я ведаю, а думаць над сваім жыцыём кожны павінен. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)