дэгаза́цыя, -і, ж.

Абясшкоджванне або выдаленне адкуль-н. газаў, атрутных рэчываў.

Д. мясцовасці.

Д. вадкасці.

|| прым. дэгазацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэгаза́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дэгаза́цыя
Р. дэгаза́цыі
Д. дэгаза́цыі
В. дэгаза́цыю
Т. дэгаза́цыяй
дэгаза́цыяю
М. дэгаза́цыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дэгаза́цыя ж., воен., тех. дегаза́ция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэгаза́цыя, ‑і, ж.

Абясшкоджванне мясцовасці, рэчаў і інш., заражаных атрутнымі рэчывамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дегаза́ция дэгаза́цыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ..., прыстаўка.

Абазначае: 1) аддзяленне, выдаленне, адмену, спыненне чаго‑н. або адваротнае дзеянне, напрыклад: дэгазацыя, дэкваліфікацыя, дэблакіраваць, дэмабілізацыя, дэнацыяналізацыя; 2) рух уніз, паніжэнне, спад, напрыклад: дэградацыя.

[Лац. de...]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)