дыя́спара, -ы, мн. -ы, -пар, ж.

Частка народа (этнічнай супольнасці), якая жыве па-за межамі гістарычнай радзімы.

Беларуская д. ў Канадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыя́спара

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыя́спара дыя́спары
Р. дыя́спары дыя́спар
Д. дыя́спары дыя́спарам
В. дыя́спару дыя́спары
Т. дыя́спарай
дыя́спараю		 дыя́спарамі
М. дыя́спары дыя́спарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дыя́спара ж. диа́спора

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

диа́спора рел., этн. дыя́спара, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)