дыя́спара, -ы, мн. -ы, -пар, ж.

Частка народа (этнічнай супольнасці), якая жыве па-за межамі гістарычнай радзімы.

Беларуская д. ў Канадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыя́спара

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дыя́спара дыя́спары
Р. дыя́спары дыя́спар
Д. дыя́спары дыя́спарам
В. дыя́спару дыя́спары
Т. дыя́спарай
дыя́спараю		 дыя́спарамі
М. дыя́спары дыя́спарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дыя́спара ж. диа́спора

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыяспара

т. 6, с. 315

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дыя́спара ж Diáspora f -;

жыць у дыя́спары in der Diáspora lében

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дыя́спара

(гр. diaspora = рассейванне)

сукупнасць прадстаўнікоў якога-н. народа, якія жывуць за межамі бацькаўшчыны ў новым раёне пасялення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыя́спара

(гр. diaspora = рассейванне)

сукупнасць прадстаўнікоў якога-н. народа, якія жывуць за межамі бацькаўшчыны ў новым раёне пасялення.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

БЕЛАРУ́СКАЯ ДЫЯ́СПАРА,

гл. Дыяспара беларуская.

т. 2, с. 411

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дыяспара беларуская

т. 6, с. 315

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

diaspora [daɪˈæspərə] n. fml дыя́спара

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)