дыяско́п
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дыяско́п |
дыяско́пы |
| Р. |
дыяско́па |
дыяско́паў |
| Д. |
дыяско́пу |
дыяско́пам |
| В. |
дыяско́п |
дыяско́пы |
| Т. |
дыяско́пам |
дыяско́памі |
| М. |
дыяско́пе |
дыяско́пах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дыяско́п, ‑а, м.
Оптыка-механічны прыбор для праецыраваны з павелічэннем відарысаў празрыстых арыгіналаў (дыяпазітываў, дыяфільмаў) на экран.
[Ад грэч. diaskopeo — уважліва разглядваю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)