дыяры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыяры́т
Р. дыяры́ту
Д. дыяры́ту
В. дыяры́т
Т. дыяры́там
М. дыяры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыяры́т, -ту м., геол. диори́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыяры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Глыбінная магматычная горная парода зеленавата-шэрага колеру (скарыстоўваецца ў будаўніцтве.)

[Ад грэч. diorízō — адрозніваю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

диори́т геол. дыяры́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)