дыфтэры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыфтэры́т
Р. дыфтэры́ту
Д. дыфтэры́ту
В. дыфтэры́т
Т. дыфтэры́там
М. дыфтэры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыфтэры́т, -ту м., уст., см. дыфтэры́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыфтэры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Разм. Тое, што і дыфтэрыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыфтэры́т, -у, М -ры́це, м. і дыфтэры́я, -і, ж.

Вострая заразная пераважна дзіцячая хвароба, якая суправаджаецца паражэннем зева, слізістых абалонак носа і гартані.

|| прым. дыфтэры́тны, -ая, -ае і дыфтэры́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дифтери́т разг. дыфтэры́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)