дыфтэры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дыфтэры́т
Р. дыфтэры́ту
Д. дыфтэры́ту
В. дыфтэры́т
Т. дыфтэры́там
М. дыфтэры́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыфтэры́т, -ту м., уст., см. дыфтэры́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыфтэры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Разм. Тое, што і дыфтэрыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыфтэры́т, -у, М -ры́це, м. і дыфтэры́я, -і, ж.

Вострая заразная пераважна дзіцячая хвароба, якая суправаджаецца паражэннем зева, слізістых абалонак носа і гартані.

|| прым. дыфтэры́тны, -ая, -ае і дыфтэры́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыфтэры́т м. мед. Diphtheríe f -;

захварэ́ць на дыфтэры́т an Diphtheríe erkránken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дыфтэры́т

(гр. diphtheritis = скурны)

тое, што і дыфтэрыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дифтери́т разг. дыфтэры́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ráchenbräune

f - мед. дыфтэры́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

błonica

ж. мед. дыфтэрыт, дыфтэрыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dyfteryt, ~u

м. мед. дыфтэрыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)