дыско́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыско́нт дыско́нты
Р. дыско́нту дыско́нтаў
Д. дыско́нту дыско́нтам
В. дыско́нт дыско́нты
Т. дыско́нтам дыско́нтамі
М. дыско́нце дыско́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дыско́нт, -ту м., фин. диско́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыско́нт, ‑у, М ‑нце, м.

1. Крэдытная аперацыя куплі банкам вэксаля або іншага пазыковага абавязацельства да заканчэння іх тэрміну.

2. Працэнт, які ўтрымліваюць пры гэтай аперацыі.

[Англ. discount.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

диско́нт фин. дыско́нт, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перадыскантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Спец. Зрабіць дысконт (у 1 знач.). Перадыскантаваць вэксалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што.

Зрабіць (рабіць) дысконт (у 1 знач.). Дыскантаваць вэксалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)