дысе́ктар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дысе́ктар |
дысе́ктары |
| Р. |
дысе́ктара |
дысе́ктараў |
| Д. |
дысе́ктару |
дысе́ктарам |
| В. |
дысе́ктар |
дысе́ктары |
| Т. |
дысе́ктарам |
дысе́ктарамі |
| М. |
дысе́ктары |
дысе́ктарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дысе́ктар м., тех. диссе́ктор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
диссе́ктор техн. дысе́ктар, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)