назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ды́пціхі | ||
| ды́пціха | ды́пціхаў | |
| ды́пціху | ды́пціхам | |
| ды́пціхі | ||
| ды́пціхам | ды́пціхамі | |
| ды́пціху | ды́пціхах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
1. У старажытных грэкаў і рымлян — складна́я, пакрытая воскам дошчачка для пісьма.
2. Двухстворкавы складзень з жывапісным або рэльефным малюнкам на кожнай створцы.
3. Кампазіцыя з дзвюх карцін, звязаных адзіным замыслам.
[Грэч. diptychos — двайны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)