ды́пціх, ‑а,
1. У старажытных грэкаў і рымлян — складна́я, пакрытая воскам дошчачка для пісьма.
2. Двухстворкавы складзень з жывапісным або рэльефным малюнкам на кожнай створцы.
3. Кампазіцыя з дзвюх карцін, звязаных адзіным замыслам.
[Грэч. diptychos — двайны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)