дыме́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -мі́ць; незак.

Дрэнна гарэць, вылучаючы вялікую колькасць дыму; выпускаць дым.

Печка пачала д.

Дровы дымяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыме́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дымі́ць дымя́ць
Прошлы час
м. дыме́ў дыме́лі
ж. дыме́ла
н. дыме́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дыме́ць несов. (выделять, испускать дым) дыми́ть, дыми́ться;

пе́чка пачала́ д. — пе́чка начала́ дыми́ть;

яшчэ́ дыме́лі галаве́шкі — ещё дыми́лись голове́шки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыме́ць, ‑міць; незак.

Выпускаць дым; дрэнна гарэць, вылучаючы вялікую колькасць дыму. Кожны дзень зранку .. дыміць паравоза. Пестрак. Адзін танк стаяў нерухома і густа дымеў. Мележ. / у безас. ужыв. У майстэрні дымела з коміна. Гартны. // Вылучаць, выпускаць пару. Пасярод стала, вывернутая з каструлі, яшчэ дымела бабка, якую любіў і Карніцкі. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задыме́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Пачаць дымець; задыміць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куро́дымець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ее; незак.

Вылучаць куродым, дымець.

Галавешка куродымее.

|| зак. закуро́дымець, -ее.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аддыме́ць, ‑міць; зак.

Скончыць, перастаць дымець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакуро́дымець, ‑ее; зак.

Куродымець, дымець некаторы час. Лучыніна пакуродымела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падыме́ць, ‑міць; зак.

Дымець некаторы час. Дровы падымелі і патухлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падыме́ць сов. (нек-рое время) подыми́ть, подыми́ться; см. дыме́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)