дылета́нцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дылета́нцтва
Р. дылета́нцтва
Д. дылета́нцтву
В. дылета́нцтва
Т. дылета́нцтвам
М. дылета́нцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дылета́нцтва ср. дилета́нтство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дылета́нцтва, ‑а, н.

Тое, што і дылетантызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дылетанты́зм, -у, м. і дылета́нцтва, -а, н.

Дылетанцкія адносіны да таго, што патрабуе спецыяльных прафесійных ведаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дилета́нтство дылета́нцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)