дылета́нцтва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. дылета́нцтва
Р. дылета́нцтва
Д. дылета́нцтву
В. дылета́нцтва
Т. дылета́нцтвам
М. дылета́нцтве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дылета́нцтва ср. дилета́нтство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дылета́нцтва, ‑а, н.

Тое, што і дылетантызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дылетанты́зм, -у, м. і дылета́нцтва, -а, н.

Дылетанцкія адносіны да таго, што патрабуе спецыяльных прафесійных ведаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дылетанцтва

т. 6, с. 281

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дылета́нцтва н. Dilettantísmus m -; Dilettántentum n -s; перан. тс. Óberflächlichkeit f -;

маста́цкае дылета́нцтва küstlerischer Dilettantísmus;

навуко́вае дылета́нцтва wíssenschaftlicher Dilettantísmus

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дилета́нтство дылета́нцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dyletanctwo

н. дылетанцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)