ды́кнуць
‘аднакратны дзеяслоў да дыкаць’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ды́кну |
ды́кнем |
| 2-я ас. |
ды́кнеш |
ды́кнеце |
| 3-я ас. |
ды́кне |
ды́кнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
ды́кнуў |
ды́кнулі |
| ж. |
ды́кнула |
| н. |
ды́кнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
ды́кні |
ды́кніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
ды́кнуўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ *Пад’елды́кваць, подʼелдыкваць, подболдыкваць, подвал- дыкнуць ’падтакаць, падбіваць, падбухторваць’ (ТС), падʼіл‑ дыкнуць ’тс’ (Сл. ПЗБ). Рус. подъелдыкивать, подталдыкивать ’тс’, елдёжить ’сварыцца’. Мяркуючы па мноству фанетычных варыянтаў, гукапераймальнае, якое адлюстроўвае няяснае барматанне. Гродз. падгалдыкнуць (Сцяшк. Сл.), мабыць, дадаткова зазнала ўплыў дзеяслова галдзець.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)