ды́зельны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ды́зельны ды́зельная ды́зельнае ды́зельныя
Р. ды́зельнага ды́зельнай
ды́зельнае		 ды́зельнага ды́зельных
Д. ды́зельнаму ды́зельнай ды́зельнаму ды́зельным
В. ды́зельны (неадуш.)
ды́зельнага (адуш.)		 ды́зельную ды́зельнае ды́зельныя (неадуш.)
ды́зельных (адуш.)
Т. ды́зельным ды́зельнай
ды́зельнаю		 ды́зельным ды́зельнымі
М. ды́зельным ды́зельнай ды́зельным ды́зельных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ды́зельны ди́зельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ды́зельны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дызеля. Дызельнае паліва. // Які працуе з дапамогай дызеля. Дызельны трактар. Дызельны поезд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ды́зель, -я, мн. -і, -яў, м.

Рухавік унутранага згарання, які працуе на вадкім паліве.

|| прым. ды́зельны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ди́зельный техн. ды́зельны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дызель-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. дызель, дызельны, напр.: дызель-матор, дызель-поезд, дызель-электраход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дызель-...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: дызельны, з дызелем, напрыклад: дызель-матор, дызель-поезд, дызельэлектраход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рухаві́к, ‑а, м.

1. Машына, якая ператварае які‑н. від энергіі ў механічную энергію; машына, якая прыводзіць у рух што‑н. Паравы рухавік. Рэактыўны рухавік. Дызельны рухавік.

2. чаго. Сіла, якая пабуджае да чаго‑н., садзейнічае росту, развіццю чаго‑н.

•••

Рухавік унутранага згарання — рухавік, у якім паліва згарае ўнутры цыліндра пад поршнем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэнд, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Шчыт для экспанатаў, картаграм і пад. Стэнды выстаўкі. □ [Віталія:] — Будзе дваццацігоддзе Перамогі — стэнд герояў зробім, цябе, мама, — на першае месца. Шамякін. Глядзяць са стэндаў паважаныя людзі — былыя выхаванцы універсітэта. Шахавец.

2. Спецыяльная ўстаноўка для зборкі і выпрабавання машын. Выпрабавальны стэнд. □ Уладзімір Русак рэгулюе дызельны паліўны насос на стэндзе паліўнай апаратуры. «Маладосць».

3. Спецыяльна абсталяванае месца для спартыўнай і вучэбнай стральбы шротам па мішэнях — талерачках. Спаборніцтвы на стэндзе.

[Англ. stand.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)