дурні́чка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дурні́чка |
дурні́чкі |
| Р. |
дурні́чкі |
дурні́чак |
| Д. |
дурні́чцы |
дурні́чкам |
| В. |
дурні́чку |
дурні́чак |
| Т. |
дурні́чкай
дурні́чкаю |
дурні́чкамі |
| М. |
дурні́чцы |
дурні́чках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ду́рочка дурні́чка, -кі ж., дурне́нькая, -кай ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глупы́шка м. и ж., уменьш.-ласк., разг. дурне́нькі, -кага м., дурне́нькая, -кай ж., дурні́чка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)