дурно́й

1. дрэ́нны, пага́ны, ке́пскі, благі́;

ду́рной вкус дрэ́нны густ;

2. (некрасивый) непрыго́жы; бры́дкі;

3. (глупый) прост. дурны́;

◊

ду́рной глаз пага́нае во́ка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дурна́я

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
ж. -
Н. дурна́я дурны́я
Р. дурно́й дурны́х
Д. дурно́й дурны́м
В. дурну́ю дурны́х
Т. дурно́й
дурно́ю		 дурны́мі
М. дурно́й дурны́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дурны́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дурны́ дурна́я дурно́е дурны́я
Р. дурно́га дурно́й
дурно́е		 дурно́га дурны́х
Д. дурно́му дурно́й дурно́му дурны́м
В. дурны́ (неадуш.)
дурно́га (адуш.)		 дурну́ю дурно́е дурны́я (неадуш.)
дурны́х (адуш.)
Т. дурны́м дурно́й
дурно́ю		 дурны́м дурны́мі
М. дурны́м дурно́й дурны́м дурны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нехоро́ший нядо́бры; (плохой) благі́, дрэ́нны, ке́пскі; (дурной) пага́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перажы́так, ‑тку, м.

Тое, што захавалася ад мінулага і не адпавядае сучасным нормам. Барацьба з перажыткамі капіталізму. □ Вышэй — над выдумкамі злымі, Вышэй — над зайздрасцю дурной, Над перажыткамі сівымі І рознай цвіллю бытавой... Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́пах пах, род. па́ху м.; (скверный, дурной) смуро́д, -ду м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бры́дкі

1. некраси́вый, безобра́зный, уро́дливый;

б. твар — некраси́вое (безобра́зное, уро́дливое) лицо́;

2. (непристойный) гря́зный, са́льный, ме́рзкий;

3. (безнравственный) дурно́й, скве́рный, ме́рзкий;

4. (неприятный) дурно́й, га́дкий, скве́рный; проти́вный;

б. хара́ктар — га́дкий (дурно́й, скве́рный) хара́ктер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́пскі плохо́й; скве́рный; худо́й, дрянно́й, дурно́й;

◊ ~кія спра́вы — плохи́е дела́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дурны́, -а́я, -о́е.

1. 3 абмежаванымі разумовымі здольнасцямі; бесталковы.

За дурной галавой нагам неспакой (з нар.).

2. Які не выяўляе розуму, пазбаўлены разумнай разважлівасці.

Задаць дурное пытанне.

Дурныя паводзіны.

3. у знач. наз. дурны́, -о́га, м., дурна́я, -о́й, ж., мн. -ы́я, -ы́х. Тое, што і дурань (у 1 знач.).

Дурному закон не пісан (прыказка).

◊

Дурны як бот; дурны як пень (разм., груб.) — пра разумова адсталага чалавека.

Няма дурных! — выказванне нязгоды з кім-н., адмаўленне выконваць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

га́дкі разг.

1. (вызывающий отвращение) га́дкий, отврати́тельный, проти́вный;

2. (некрасивый) безобра́зный, уро́дливый;

3. (дурной) га́дкий, ме́рзкий, скве́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)