дуре́ть несов., разг. дурне́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дурне́ць несов., разг. глупе́ть, дуре́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чмурэ́ць несов., разг. дуре́ть, балде́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заду́рвацца несов., разг. (приходить в состояние одури) дуре́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Дурэ́ць ’дурэць’. Рус. дуре́ть, укр. дурі́ти ’тс’, польск. durzeć ’упадаць у задуменнасць і да т. п.’, чэш. duřeti ’быць у збянтэжанасці, глядзець азадачана’, славен. duréti ’тупа, бяздумна глядзець’ (гл. Трубачоў, Эт. сл., 5, 160–161, але без бел. матэрыялу). Прасл. *durěti звязана з прасл. *dur‑ (гл. дурны́).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)