ду́мны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ду́мны |
ду́мная |
ду́мнае |
ду́мныя |
| Р. |
ду́мнага |
ду́мнай
ду́мнае |
ду́мнага |
ду́мных |
| Д. |
ду́мнаму |
ду́мнай |
ду́мнаму |
ду́мным |
| В. |
ду́мны (неадуш.)
ду́мнага (адуш.) |
ду́мную |
ду́мнае |
ду́мныя (неадуш.)
ду́мных (адуш.) |
| Т. |
ду́мным |
ду́мнай
ду́мнаю |
ду́мным |
ду́мнымі |
| М. |
ду́мным |
ду́мнай |
ду́мным |
ду́мных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ду́ма², -ы, мн. -ы, дум, ж.
Назва розных органаў цэнтральнага, а таксама мясцовага кіраўніцтва ў Расіі ў розныя часы.
Дзяржаўная д.
Баярская д.
Гарадская д.
|| прым. ду́мны, -ая, -ае і ду́мскі, -ая, -ае.
Думныя баяры.
Думскі дэпутат.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)