ду́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ду́льны ду́льная ду́льнае ду́льныя
Р. ду́льнага ду́льнай
ду́льнае		 ду́льнага ду́льных
Д. ду́льнаму ду́льнай ду́льнаму ду́льным
В. ду́льны (неадуш.)
ду́льнага (адуш.)		 ду́льную ду́льнае ду́льныя (неадуш.)
ду́льных (адуш.)
Т. ду́льным ду́льнай
ду́льнаю		 ду́льным ду́льнымі
М. ду́льным ду́льнай ду́льным ду́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ду́льны ду́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дула. Дульная частка гарматы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́ла, -а, мн. -ы, дул і -аў, н.

Выхадная адтуліна канала ствала агнястрэльнай зброі, а таксама сам ствол.

Д. нагана.

|| прым. ду́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ду́льный ду́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)