ду́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Народны духавы музычны інструмент з трыснягу або з дрэва ў выглядзе трубкі з дзірачкамі.

Даносіліся пералівы дудкі.

2. Круглае, звычайна пустое ўнутры сцябло чаго-н. (разм.).

Дудкі чароту.

|| памянш. ду́дачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ду́дка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ду́дка
Р. Ду́дкі
Д. Ду́дцы
В. Ду́дку
Т. Ду́дкай
Ду́дкаю
М. Ду́дцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ду́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ду́дка ду́дкі
Р. ду́дкі ду́дак
Д. ду́дцы ду́дкам
В. ду́дку ду́дкі
Т. ду́дкай
ду́дкаю		 ду́дкамі
М. ду́дцы ду́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ду́дка в разн. знач. ду́дка, -кі ж.;

◊

пляса́ть под чью́-л. ду́дку скака́ць пад чыю́-не́будзь ду́дку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́дка ж.

1. (музыкальный инструмент из тростника или дерева) ду́дка, свире́ль;

2. по́лый ствол расте́ния;

◊ скака́ць пад (чыю) ~ку — пляса́ть под (чью) ду́дку;

ігра́ць у адну́ ~ку — дуде́ть в одну́ дуду́ (ду́дку)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Народны духавы музычны інструмент у выглядзе драўлянай або чарацянай трубкі з круглымі дзірачкамі. За бакавым узгоркам чуліся высвісты пастуховых дудак. Гартны.

2. Разм. Сцябліна, звычайна пустая ўнутры. Дудкі чароту. □ Я іду паўз платы, за якімі зелянеюць дудкі цыбулі. Наўроцкі.

•••

Іграць у адну дудку гл. іграць.

Скакаць пад чыю дудку гл. скакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ду́дка ’дудка’. Гл. дуда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дудка, жалейка; свісцёлка (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

весялу́шка ж., разг.

1. весёлая же́нщина;

2.: ду́дка-в. ду́дка-веселу́шка;

пе́сня-в. — пе́сня-веселу́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фістула́

‘дудка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фістула́ фістулы́
Р. фістулы́ фісту́л
Д. фістуле́ фістула́м
В. фістулу́ фістулы́
Т. фістуло́й
фістуло́ю		 фістула́мі
М. фістуле́ фістула́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)