Дубі́нкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дубі́нкі
Р. Дубі́нак
Дубі́нкаў
Д. Дубі́нкам
В. Дубі́нкі
Т. Дубі́нкамі
М. Дубі́нках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дубі́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дубі́нка дубі́нкі
Р. дубі́нкі дубі́нак
Д. дубі́нцы дубі́нкам
В. дубі́нку дубі́нкі
Т. дубі́нкай
дубі́нкаю		 дубі́нкамі
М. дубі́нцы дубі́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ду́бінка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ду́бінка
Р. Ду́бінкі
Д. Ду́бінцы
В. Ду́бінку
Т. Ду́бінкай
Ду́бінкаю
М. Ду́бінцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Дубі́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Дубі́нка
Р. Дубі́нкі
Д. Дубі́нцы
В. Дубі́нку
Т. Дубі́нкай
Дубі́нкаю
М. Дубі́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дубі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. гл. дубіна.

2. Тоўстая палка.

Гумавая д.

Палітыка вялікай дубінкі (перан.: палітыка грубай сілы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тамага́ўк, ‑а, м.

Ударная кідальная зброя паўночнаамерыканскіх індзейцаў у выглядзе сякеркі або дубінкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)