дубо́вы, -ая, -ае.

1. гл. дуб.

2. перан. Цвёрды, не прыдатны да яды (разм.).

Дубовыя яблыкі.

3. перан. Грубы, нязграбны, тупы (разм.).

Д. стыль.

Дубовая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дубо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дубо́вы дубо́вая дубо́вае дубо́выя
Р. дубо́вага дубо́вай
дубо́вае		 дубо́вага дубо́вых
Д. дубо́ваму дубо́вай дубо́ваму дубо́вым
В. дубо́вы (неадуш.)
дубо́вага (адуш.)		 дубо́вую дубо́вае дубо́выя (неадуш.)
дубо́вых (адуш.)
Т. дубо́вым дубо́вай
дубо́ваю		 дубо́вым дубо́вымі
М. дубо́вым дубо́вай дубо́вым дубо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дубо́вы прям., перен. дубо́вый;

д. стол — дубо́вый стол;

д. стыль — дубо́вый стиль;

◊ ~вая галава́ — дубо́вая голова́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да дуба (у 1 знач.). Дубовы лес. Дубовы ліст. Дубовы корань. // Зроблены з дубу. Дубовы стол. Дубовыя дзверы. Дубовая паля.

2. перан. Разм. Грубы, нязграбны, няскладны. Дубовы стыль. Дубовая мова. □ Толя злуе, што ў мяне тупы слых і дубовыя пальцы. Скрыган. // Нячулы, чэрствы, абыякавы да іншых. — У вашага сына, мабыць, такое дубовае сэрца, што нічым яго не прасвідруеш. Бядуля.

•••

Дубовая галава гл. галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хваёва-дубо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хваёва-дубо́вы хваёва-дубо́вая хваёва-дубо́вае хваёва-дубо́выя
Р. хваёва-дубо́вага хваёва-дубо́вай
хваёва-дубо́вае		 хваёва-дубо́вага хваёва-дубо́вых
Д. хваёва-дубо́ваму хваёва-дубо́вай хваёва-дубо́ваму хваёва-дубо́вым
В. хваёва-дубо́вы (неадуш.)
хваёва-дубо́вага (адуш.)		 хваёва-дубо́вую хваёва-дубо́вае хваёва-дубо́выя (неадуш.)
хваёва-дубо́вых (адуш.)
Т. хваёва-дубо́вым хваёва-дубо́вай
хваёва-дубо́ваю		 хваёва-дубо́вым хваёва-дубо́вымі
М. хваёва-дубо́вым хваёва-дубо́вай хваёва-дубо́вым хваёва-дубо́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гра́бава-дубо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. гра́бава-дубо́вы гра́бава-дубо́вая гра́бава-дубо́вае гра́бава-дубо́выя
Р. гра́бава-дубо́вага гра́бава-дубо́вай
гра́бава-дубо́вае		 гра́бава-дубо́вага гра́бава-дубо́вых
Д. гра́бава-дубо́ваму гра́бава-дубо́вай гра́бава-дубо́ваму гра́бава-дубо́вым
В. гра́бава-дубо́вы (неадуш.)
гра́бава-дубо́вага (адуш.)		 гра́бава-дубо́вую гра́бава-дубо́вае гра́бава-дубо́выя (неадуш.)
гра́бава-дубо́вых (адуш.)
Т. гра́бава-дубо́вым гра́бава-дубо́вай
гра́бава-дубо́ваю		 гра́бава-дубо́вым гра́бава-дубо́вымі
М. гра́бава-дубо́вым гра́бава-дубо́вай гра́бава-дубо́вым гра́бава-дубо́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дуб, -а і -у, мн. дубы́, -о́ў, м.

1. -а. Буйное лісцевае дрэва сямейства букавых з цвёрдай драўнінай і пладамі-жалудамі.

Д. галлё распусціў.

2. -у, толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

Бочка з дубу.

3. -а, перан. Пра высокага, моцнага чалавека або пра неразумнага чалавека (разм.).

|| памянш.ласк. дубо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м. (да 1 знач.) і дубо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м. (да 1 знач.).

|| прым. дубо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дубо́вый прям., перен. дубо́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубня́к, -у́, м., зб.

Малады дубовы лес.

На змену старым дрэвам падымаўся д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дубро́ва, -ы, мн. -ы, -ро́ў, ж.

Невялікі лісцевы або дубовы лес.

Прыгожыя беларускія дубровы.

|| прым. дубро́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)