Ду́бнік

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ду́бнік
Р. Ду́бніка
Д. Ду́бніку
В. Ду́бнік
Т. Ду́бнікам
М. Ду́бніку

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)