дубано́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дубано́с дубано́сы
Р. дубано́са дубано́саў
Д. дубано́су дубано́сам
В. дубано́са дубано́саў
Т. дубано́сам дубано́самі
М. дубано́се дубано́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дубано́с м., зоол. дубоно́с

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дубано́с, ‑а, м.

Невялікая пеўчая птушка сямейства ўюрковых з моцнай дзюбай, прыстасаванай для разгрызання костачак пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дубано́сы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Дубано́сы
Р. Дубано́с
Дубано́саў
Д. Дубано́сам
В. Дубано́сы
Т. Дубано́самі
М. Дубано́сах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дубоно́с зоол. дубано́с, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вішні́ўка, вышні́вка ’птушка дубанос, Coccothraustes сосcothraustes L.’ (Нікан.). Гл. вішняк.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вішня́к ’птушка дубанос, Coccothraustes coccothraustes L.’ (Ніканчук). Ад вішня. Назва ўзнікла таму, што дубаносы часта шкодзяць садам, асабліва вішнёвым. Параўн. таксама вішнёўка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кляве́ка ’дубанос’ (Мат. Гом., 236). Гукапераймальнае. Ад кляве‑кляве ўтварыўся дзеяслоў *клявець. Словаўтваральная мадэль з суфіксам -ека (умець — умека) (Сцяцко, Афікс. наз., 37).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)