дрынча́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дрынчу́ дрынчы́м
2-я ас. дрынчы́ш дрынчыце́
3-я ас. дрынчы́ць дрынча́ць
Прошлы час
м. дрынча́ў дрынча́лі
ж. дрынча́ла
н. дрынча́ла
Загадны лад
2-я ас. дрынчы́ дрынчы́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дрынча́ць несов., разг., см. дры́нкаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрынча́ць і дрынчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

Разм. Тое, што і дрынкаць. Грузавічок гэты быў на выгляд зусім стары, увесь дрыжаў і дрынчаў, і, аднак жа, на маё вялікае здзіўленне, рухаліся мы даволі хутка. Краўчанка. На краі вёскі адзінока і сумна дрынчэла балалайка. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрынчэ́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дрынчу́ дрынчы́м
2-я ас. дрынчы́ш дрынчыце́
3-я ас. дрынчы́ць дрынча́ць
Прошлы час
м. дрынчэ́ў дрынчэ́лі
ж. дрынчэ́ла
н. дрынчэ́ла
Загадны лад
2-я ас. дрынчы́ дрынчы́це

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)