дрыгвяны - Пошук

дрыгвя́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дрыгвя́ны	дрыгвя́ная	дрыгвя́нае	дрыгвя́ныя
Р.	дрыгвя́нага	дрыгвя́най дрыгвя́нае	дрыгвя́нага	дрыгвя́ных
Д.	дрыгвя́наму	дрыгвя́най	дрыгвя́наму	дрыгвя́ным
В.	дрыгвя́ны (неадуш.) дрыгвя́нага (адуш.)	дрыгвя́ную	дрыгвя́нае	дрыгвя́ныя (неадуш.) дрыгвя́ных (адуш.)
Т.	дрыгвя́ным	дрыгвя́най дрыгвя́наю	дрыгвя́ным	дрыгвя́нымі
М.	дрыгвя́ным	дрыгвя́най	дрыгвя́ным	дрыгвя́ных

Іншыя варыянты: дрыгвяны́.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дрыгвяны́

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дрыгвяны́	дрыгвяна́я	дрыгвяно́е	дрыгвяны́я
Р.	дрыгвяно́га	дрыгвяно́й дрыгвяно́е	дрыгвяно́га	дрыгвяны́х
Д.	дрыгвяно́му	дрыгвяно́й	дрыгвяно́му	дрыгвяны́м
В.	дрыгвяны́ (неадуш.) дрыгвяно́га (адуш.)	дрыгвяну́ю	дрыгвяно́е	дрыгвяны́я (неадуш.) дрыгвяны́х (адуш.)
Т.	дрыгвяны́м	дрыгвяно́й дрыгвяно́ю	дрыгвяны́м	дрыгвяны́мі
М.	дрыгвяны́м	дрыгвяно́й	дрыгвяны́м	дрыгвяны́х

Іншыя варыянты: дрыгвя́ны.

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дрыгвяны́

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	дрыгвяны́	дрыгвяна́я	дрыгвяно́е	дрыгвяны́я
Р.	дрыгвяно́га	дрыгвяно́й дрыгвяно́е	дрыгвяно́га	дрыгвяны́х
Д.	дрыгвяно́му	дрыгвяно́й	дрыгвяно́му	дрыгвяны́м
В.	дрыгвяны́ (неадуш.)	дрыгвяну́ю	дрыгвяно́е	дрыгвяны́я (неадуш.)
Т.	дрыгвяны́м	дрыгвяно́й дрыгвяно́ю	дрыгвяны́м	дрыгвяны́мі
М.	дрыгвяны́м	дрыгвяно́й	дрыгвяны́м	дрыгвяны́х

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дрыгвяны́ тряси́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрыгвяны́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і дрыгвяністы. Але зноў бяда: дно было такое дрыгвяное, што ісці па ім не было ніякай магчымасці. Маўр. Адступаць можна было цяпер толькі праз гнілое, дрыгвяное балота. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

топяно́й багні́сты, тва́ністы, дрыгвяны́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тряси́нный дрыгвяны́, дрыгвяні́сты, багні́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пучи́нный

1. віравы́;

2. дрыгвяны́;

3. бяздо́нны; см. пучи́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Віравы: віравая вада, віравы шчупак ’які мае адносіны да вір ₁ (КТС). Укр. вирови́й ’вірны, віровы, бяздонны, дрыгвяны’, рус. вирово́й, вырово́й ’тс’, польск. wirowy ’вярчальны; віхравы’, чэш. vírový, vířivý ’тс’, славац. vírový ’віравы’. Адназоўнікавы прыметнік, утвораны пры дапамозе суф. ‑ав‑ы (< прасл. ov‑ъ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Транса́ва ’дрыгва, багна, топкае месца’ (Скарбы; бераст., ваўк., гродз., ДАБМ; Сл. ПЗБ), трансаві́ца ’тс’ (шальч., Сл. ПЗБ; ваўк., ЛА, 2), ’зарослае трысцём месца на рацэ або на возеры’ (Сцяшк.), транцаві́ца ’тс’ (зэльв., ДАБМ), трэнсэ́віца ’топкае месца на балоце’ (бяроз., драг., ЛА, 5), сюды ж транса́вы, транца́вы ’дрыгвяны’ (маст., Сл. ПЗБ), транса́вы мн. л. ’топкае балота, дзе калышацца верхняе покрыва’ (гродз., бераст., ЛА, 2; Сцяшк.), трансаві́сты ’топкі, гразкі’ (Сцяшк.). З польск. tręsawa, trzęsawica ’дрыгва, багна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum