дры́блінг

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. дры́блінг
Р. дры́блінгу
Д. дры́блінгу
В. дры́блінг
Т. дры́блінгам
М. дры́блінгу

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дры́блінг, -гу м., спорт. дри́блинг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дры́блінг, ‑у, м.

Вядзенне мяча або шайбы іграком. Закончыць дрыблінг. Майстэрскі дрыблінг.

[Англ. dribbling.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дри́блинг спорт. дры́блінг, -гу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)