дру́знуць, -ну, -неш, -не; друз, -зла; -ні; незак. (разм.).

Станавіцца друзлым.

Мышцы пачалі д.

Скура друзне.

|| зак. адру́знуць, -ну, -неш, -не; адру́з, -зла; -ні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дру́знуць

дзеяслоў, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дру́зне дру́знуць
Прошлы час
м. дру́з дру́злі
ж. дру́зла
н. дру́зла

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дру́знуць несов., разг. дря́бнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дру́знуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; незак.

Разм. Рабіцца друзлым (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дру́знуць ’друзнуць’. Гл. дру́злы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адру́знуць гл. друзнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дря́бнуть несов., разг. дру́знуць; (становиться вялым) станаві́цца вя́лым.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Адру́знуць, адрузлы (БРС). Гл. друзнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дру́злы ’друзлы’ (БРС), ’азызлы’ (Касп.). Паводле Трубачова (Слав. языкозн., V, 178), відаць, прасл. лексічны дыялектызм бел. мовы. Зыходная форма *drǫzlъjь, якую Трубачоў (там жа) параўноўвае з літ. drumzlùs, drum̃zlinas, drumžlùs ’мутны’. Сюды ж з іншай формай вакалізму і крыху іншай суфіксацыяй адносяцца, паводле Трубачова, і ст.-слав. дрѧселъ, дрѧхлъ, рус. дря́хлый і г. д. Сюды адносіцца і бел. дру́знуць ’друзнуць’ (БРС). Параўн. яшчэ дра́хлы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)