дружба́цкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дружба́цкі дружба́цкая дружба́цкае дружба́цкія
Р. дружба́цкага дружба́цкай
дружба́цкае		 дружба́цкага дружба́цкіх
Д. дружба́цкаму дружба́цкай дружба́цкаму дружба́цкім
В. дружба́цкі (неадуш.)
дружба́цкага (адуш.)		 дружба́цкую дружба́цкае дружба́цкія (неадуш.)
дружба́цкіх (адуш.)
Т. дружба́цкім дружба́цкай
дружба́цкаю		 дружба́цкім дружба́цкімі
М. дружба́цкім дружба́цкай дружба́цкім дружба́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дружба́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дружба́цкі дружба́цкая дружба́цкае дружба́цкія
Р. дружба́цкага дружба́цкай
дружба́цкае		 дружба́цкага дружба́цкіх
Д. дружба́цкаму дружба́цкай дружба́цкаму дружба́цкім
В. дружба́цкі (неадуш.)
дружба́цкага (адуш.)		 дружба́цкую дружба́цкае дружба́цкія (неадуш.)
дружба́цкіх (адуш.)
Т. дружба́цкім дружба́цкай
дружба́цкаю		 дружба́цкім дружба́цкімі
М. дружба́цкім дружба́цкай дружба́цкім дружба́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дружба́цкі разг. дру́жеский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дружба́цкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да дружбака, дружбакоў; сяброўскі. [Міхась] наогул быў дружбацкі хлопец і за кампанію гатовы быў аддаць усё. Шахавец. І з тае часіны, дзе б хто з іх ні быў, сувязь дружбацкая між імі не парывалася. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дружба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Блізкі, шчыры сябар.

Сяргей з Рыгорам даўнія дружбакі.

|| прым. дружба́цкі, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)