дро́блены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дро́блены |
дро́бленая |
дро́бленае |
дро́бленыя |
| Р. |
дро́бленага |
дро́бленай
дро́бленае |
дро́бленага |
дро́бленых |
| Д. |
дро́бленаму |
дро́бленай |
дро́бленаму |
дро́бленым |
| В. |
дро́блены (неадуш.)
дро́бленага (адуш.) |
дро́бленую |
дро́бленае |
дро́бленыя (неадуш.)
дро́бленых (адуш.) |
| Т. |
дро́бленым |
дро́бленай
дро́бленаю |
дро́бленым |
дро́бленымі |
| М. |
дро́бленым |
дро́бленай |
дро́бленым |
дро́бленых |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дро́блены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дро́блены |
дро́бленая |
дро́бленае |
дро́бленыя |
| Р. |
дро́бленага |
дро́бленай
дро́бленае |
дро́бленага |
дро́бленых |
| Д. |
дро́бленаму |
дро́бленай |
дро́бленаму |
дро́бленым |
| В. |
дро́блены (неадуш.)
дро́бленага (адуш.) |
дро́бленую |
дро́бленае |
дро́бленыя (неадуш.)
дро́бленых (адуш.) |
| Т. |
дро́бленым |
дро́бленай
дро́бленаю |
дро́бленым |
дро́бленымі |
| М. |
дро́бленым |
дро́бленай |
дро́бленым |
дро́бленых |
Кароткая форма: дро́блена.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
дро́блены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад драбіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драбі́ць, драблю́, дро́біш, дро́біць; дро́блены; незак., што.
1. Разбіваць на дробныя часткі.
Д. камень.
2. перан. Раздзяляць, расчляняць.
Д. нагрузку.
|| зак. раздрабі́ць, -блю́, -ро́біш, -ро́біць; -ро́блены.
|| наз. драбле́нне, -я, н.
|| прым. драбі́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Масенж ’медзь’ (Грыг.), масе́нджны ’медны’ (Мал.), масе́нзавы ’тс’ (Нас.), масёнжнік ’меднік’, масянжовы дроблены з бронзы і мае колер яе’ (Некр.), масяндзовы ’бронзавы’ (Шат., Касп.), ст.-бел. мосязъ, мосендзъ, мосюндзъ, мосяжъ ’латунь’ запазычаны са ст.-польск. ⁺mosiądz, mosiądzowy, якія з с.-в.-ням. messinc, (суч. Messing) < ст.-грэч. μοσσύνοικος (χαλκός) ’народ, які жыў на Чорным моры’ (Васэрцыер, 151). Гл. таксама мосенж.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лубя́нка дроблены з лубу ці бяросты кораб для захоўвання чаго-небудзь’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ; палес., З нар. сл.), ’кош памерам у 5–6 гарцаў’ (Шат.), ’вялікая бочка для зерня’ (Ян.), ’калыска, сплеценая з лыка, каранёў хвоі’ (Шат.; шчуч., З нар. сл.; рагач., лях., Сл. ПЗБ), ’абечак’, ’прыстасаванне для зімняй лоўлі ракаў’ (ТС). Укр. лубʼя́нка ’павозка, абшытая лубам’, гуц. ’будан, пакрыты лубам’, рус. пск., ярасл., іван., алан., смал., перм. лубя́нка ’куфар’, ’кош’, ’лубок’, сімб. ’лубяны будан’, польск. łubianka ’кошык з лубу’, ’воз, пакрыты лубам’, каш. łëbʼonka ’жлукта’; łubianki ’бакавыя дошкі ў санях’. Паўн.-слав. luběn‑ъka ўтворана ад прасл. luběnъ (Слаўскі, 5, 273). Да луб 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)