дратава́ны, -ая, -ае (разм.).

Звіты з трох палосак сырамятнай скуры або тонкіх тугіх вяровачак (пра пугу).

Дратаваная пуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дратава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дратава́ны дратава́ная дратава́нае дратава́ныя
Р. дратава́нага дратава́най
дратава́нае		 дратава́нага дратава́ных
Д. дратава́наму дратава́най дратава́наму дратава́ным
В. дратава́ны (неадуш.)
дратава́нага (адуш.)		 дратава́ную дратава́нае дратава́ныя (неадуш.)
дратава́ных (адуш.)
Т. дратава́ным дратава́най
дратава́наю		 дратава́ным дратава́нымі
М. дратава́ным дратава́най дратава́ным дратава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дратава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дратава́ны дратава́ная дратава́нае дратава́ныя
Р. дратава́нага дратава́най
дратава́нае		 дратава́нага дратава́ных
Д. дратава́наму дратава́най дратава́наму дратава́ным
В. дратава́ны (неадуш.)
дратава́нага (адуш.)		 дратава́ную дратава́нае дратава́ныя (неадуш.)
дратава́ных (адуш.)
Т. дратава́ным дратава́най
дратава́наю		 дратава́ным дратава́нымі
М. дратава́ным дратава́най дратава́ным дратава́ных

Кароткая форма: дратава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дратава́ны: пу́га ~ная разг. кнут, сви́тый из трёх верёвочек

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дратава́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Звіты з палосак сырамятнай скуры або тонкіх тугіх вяровачак (пра пугу, вяроўку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Супо́ня ’рэмень для сцягвання клешчаў хамута’ (ТСБМ, Нас., Шымк. Собр., Байк. і Некр., Шат., ТС, Бяльк., Сержп. Прымхі, Маслен., Арх. Вяр., Сл. ПЗБ), супо́нь ’тс’ (Сцяшк., Бяльк., Сл. ПЗБ), сыпо́ня ’тс’ (мёрск., Нар. лекс.), супо́нне ’тс’ (Мат. Гом.), сіпо́нька ’тс’ (Касп.), супо́ня ’раменьчык мятровай даўжыні’ (Пятк. 2), ’звіты дратаваны шнурок’ (Варл.). Укр. супо́ня, рус. супо́нь, супо́ня ’тс’. З *сѫ‑понь да *pęti, *pьnǫ ’пяць’ (Фасмер, 3, 805; ЕСУМ, 5, 478); параўн. этымалагічна і фармальна блізкае харв. súpon ’праца, якая выконваецца разам’, укр. дыял. сопо́ня ’мужчынскі пояс’ (< *sǫponʼa, Шульгач, Слов. етим., 454), гл. таксама апона, запан.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)